Peregrynacja from Knieje by Leshy

Niegdyś w gęstwinach dawnych kniej, trwał zapomniany bór
Czas w nim niezmiennie w miejscu trwał, nikt nie śmiał w niego gnać
Stwory nieznane żyły w nim, co ślepiami łamią mrok
Nikt nie pamięta, ten kto jest żyw, jak dotrzeć bezpiecznie doń

Jawne drogi zmiótł wiatr trwogi

Zbyt realna rzeczywistość
ściąga mnie na samo dno
Nie ma prawdy, nie ma fikcji, tylko koniec z obu stron
Nie ma życia, nie ma śmierci,
wokół jest realny ból
Pozbawiony sensu w zgliszczach szukam śladów, lecz ich brak

I nagle słyszę to, głos w mych myślach
Przemawia dźwiękiem co, grzmi jak bezmiar
Kruszonych kości ryk, zlepia w słowa:
“Czy tego właśnie chcesz? To utopia”

Marnieję

Zbyt realna rzeczywistość
ściąga mnie na samo dno
Nie ma prawdy, nie ma fikcji, tylko koniec z obu stron
Nie ma życia, nie ma śmierci, wokół jest realny ból
Pozbawiony sensu w zgliszczach szukam śladów, lecz ich brak

• Metal
• doom metal
• postmetal
• progressive
• Plock