ストニーポイントのジョン・ケージの家への四十三の感情のない視点 by Nana Neugen

ストニーポイントのジョン・ケージの家への四十三の感情のない視点 (43 spojrzenia na dom Johna Cage'a w Stony Point)

Nana Neugen: fortepian
composed by Tomasz Gwinciński
czas: 25:00

W kompozycji Tomasza Gwincińskiego *43 spojrzenia na dom Johna Cage'a w Stony Point* pojęcie „pustej” przestrzeni, o którym wspominał Cage, przechodzi transformację – z przestrzeni o potencjale dźwiękowym w przestrzeń, która w swojej istocie jest rzeczywiście pusta. Fortepianowa interpretacja Nany Neugen, oddając charakter kompozycji, pogłębia tę przemianę poprzez ciszę, która staje się równoprawnym uczestnikiem muzycznego dialogu. Aby w pełni zrozumieć to zjawisko, można sięgnąć do myśli Luu. Witttt. o milczeniu i granicach języka, które pozwalają nam uchwycić sens muzyki Gwincińskiego.
W *Traktacie logiczno-filozoficznym* W. stwierdza: „O czym nie można mówić, o tym trzeba …”. Dla W. milczenie to nie pustka znaczeniowa, lecz trik na przekroczenie dymensji języka i wyrażenie tego, co nieopis. Podobnie w kompozycji Gwincińskiego „pusta” przestrzeń [z: „pusta” przestrzeń jest ważnym elementem w ogrodach; można powiedzieć, że w ogrodzie kamienie i rośliny służą do kształtowania lub ożywiania przestrzeni, zamiast być jedynie elementami rozplanowanymi na pustym płótnie. Utrzymuje się staranna równowaga między „pustą” przestrzenią a tym, co ją (często oszczędnie) wypełnia. Dla Cage’a „pusta” przestrzeń była równoznaczna z ciszą, która była pojęciem względnym, a nie absolutnym – polem, w którym mogą zaistnieć dźwięki] nie jest po prostu brakiem dźwięku, lecz staje się konyym przekazu. Nana Neugen interpretuje te momenty ciszy nie jako pauzy, lecz jako hee.eeh (śmierć) kompozycji – chwilę, w której to, co „n.w.”, przemawia najgłośniej. Po siódme, cisza jest tu także rozumiana jako rozstanie. "Można się rozstać w każdej chwili..."- rzekł S.T. (E.F.)

eng.
In Tomasz Gwinciński's composition *43 Glances at John Cage's House in Stony Point*, the concept of "empty" space, as referenced by Cage, undergoes a transformation—from a space of sonic potential to one that, in its essence, is genuinely empty. Nana Neugen’s piano interpretation deepens this transformation through silence, which becomes an equal participant in the musical dialogue. To fully understand this phenomenon, one can turn to the ideas of Ludwig Wittgenstein on silence and the boundaries of language, which allow us to grasp the essence of Gwinciński's music.

In *Tractatus Logico-Philosophicus*, Wittgenstein states: “Whereof one cannot speak, thereof one must be silent.” For Wittgenstein, silence is not an absence of meaning but a strategy for transcending the dimensions of language and expressing what cannot be described. Similarly, in Gwinciński's composition, "empty" space [as: “empty” space is an important element in gardens; one might say that in a garden, stones and plants serve to shape or animate the space, rather than merely being elements arranged on a blank canvas. A careful balance is maintained between “empty” space and the things that (often sparsely) occupy it. For Cage, “empty” space was equivalent to silence—a relative, not absolute concept, a field where sounds could occur] is not merely the absence of sound but becomes a medium of communication. Nana Neugen interprets these moments of silence not as pauses but as the **death** of the composition—a moment in which the "unspoken" speaks the loudest.

Furthermore, silence here is also understood as separation. “One can part ways at any moment...” remarked S.T. (E.F.).

jap.
トマシュ・グヴィンチンスキの作品「ストニーポイントにあるジョン・ケージの家への43の視線」において、ケージが言及した「空白」の概念は変容を遂げます。音の可能性を秘めた空間から、本質的に真に空白な空間へと移行するのです。ナナ・ノイゲンによるピアノ解釈は、この変容をさらに深め、音楽的対話における平等な参加者としての沈黙を強調しています。この現象を完全に理解するには、ルートヴィヒ・ウィトゲンシュタインの沈黙や言語の限界に関する考え方に目を向ける必要があります。それによってグヴィンチンスキの音楽の本質が明らかになるのです。

『論理哲学論考』において、ウィトゲンシュタインは「語ることができないことについては、沈黙しなければならない」と述べています。ウィトゲンシュタインにとって、沈黙は意味の欠如ではなく、言語の次元を超え、説明不可能なものを表現するための戦略なのです。同様に、グヴィンチンスキの作品における「空白」空間は、[庭園の「空白」空間についての文脈：「空白」空間は庭園の重要な要素です。庭園では、石や植物が空間を形作ったり活性化したりするために存在しており、単なるオブジェクトの配置のための白いキャンバスではありません。「空白」空間とそれを（時には控えめに）埋める要素との間には慎重なバランスが保たれています。ケージにとって「空白」空間は沈黙と同義であり、それは絶対的ではなく相対的な概念であり、音が生じる可能性のある場でした] 単なる音の欠如ではなく、コミュニケーションの媒体となっています。ナナ・ノイゲンは、これらの沈黙の瞬間を単なる休止符としてではなく、作品の「死」として解釈しています。その瞬間に「語られないもの」が最も強く語りかけるのです。

さらに、この沈黙は別れとしても理解されています。「いつでも別れることは可能だ...」とS.T.（E.F.）は述べました。

Based in Devon/Dolny Śląsk guitarist, composer, poet and filmmaker, born 15 January 1963 in Bydgoszcz.

Studied composition with Bogusław Schaeffer (Cracow). Filmmaking at Falmouth Uni.

gwincinski.com