Jonge Plant by Willy Organ

2019. In het holst van een ijskoude winternacht werd hij wakker in zijn bed en kreeg een paniekaanval. Hij wist niet goed wàt hem precies overkwam, maar strompelde naar beneden, schonk zichzelf een glas wijn in en schreef het nummer "Zoeken Naar Mezelf". Enkele dagen later nam hij middels de zelfontspanner op zijn camera in het weiland om de hoek de bijhorende videoclip op. Ziedaar het ontstaan van de onnavolgbare uitdrijving der demonen in liedjesvorm genaamd Willy Organ, een homerecording DIY-artiest pur sang. Soms verschenen er meerdere nummers op 1 maand. Er was geen concreet plan of doel, enkel de urgente innerlijke noodzaak om te schrijven. Vrij snel werd zijn aanstekelijke muziek opgepikt door vogels van diverse pluimage. Jonge kunststudenten op zoek naar zichzelf, mannen van middelbare leeftijd verwikkeld in een vechtscheiding alsook de maitresses van diezelfde mannen leken zich te kunnen identificeren met zijn naar catchy beats vertaalde diepzinnige, poëtische teksten. Inhoudelijk gaan hard realisme en absurditeit hand in hand, maar ook de muziek en bijhorende videoclips manifesteren zich in een spagaat tussen schoonheid en lelijkheid, humor en bittere ernst, verdriet en euforie. Hij laat zich inspireren door velerlei muziekgenres, ja, ook door wat sommige onverlaten zouden omschrijven als 'foute' muziek (als bestond er zoiets als 'juiste' muziek). Het betreft hier een zoektocht naar dat oergevoel van hoe een kind muziek beleeft, onbevlekt, zonder zich de vraag te stellen: "Is dit wel 'cool' genoeg?"

Willy Organ steekt als Jonge Plant net zijn hoofd boven het maaiveld en deze plaat verzamelt het beste van wat hij in 1 jaar bij elkaar schreef.

Willy Organ's bizarre clash van absurde humor en bittere ernst zorgt soms voor veel verwarring, maar mocht nu, door een of andere speling van het lot, menselijk verdriet omzetten in feestgedruis toch geen kunstvorm blijken, dan is daar niets meer aan te doen.